Orgelconcert Dick Sanderman

Dinsdag 3 augustus | Aanvang 20.00 uur | Toegang gratis

Reserveren

Programma

1. Jan Pieterszoon Sweelinck (1562-1621)
Engelsche Fortuyn

2. Matthew Camidge (1774-1844)
Concert no. 2 in g minor

• Adagio
• Allegro
• Adagio
• Gavotta

3. John Stanley (1712-1786)
Voluntary in e minor op. 7 no. 7

4. Peter Prelleur (1705-1741)
Voluntary in a

5. Percy Whitlock (1903-1946)

• Fidelis
• Werde munter

6. Francis Jackson (*1917)
Improvisation op. 84 no. 2

7. Andrew Carter (*1939)
Aria

8. Nigel Ogden (*1954)
Scherzo for the White Rabbit

9. William Mathias (1934-1992)
Processional

Toelichting

Dick Sanderman speelt op dit concert een 'Engels programma'. Hij begint in Nederland, met de korte variatiereeks Engelsche Fortuyn van Jan Pieterszoon Sweelinck (1562-1621) die dit jaar herdacht wordt, omdat hij 400 jaar geleden overleed. 

Daarna maakt hij daadwerkelijk de 'oversteek' naar muziek van de overkant van de Noordzee. Van Matthew Camidge (1774-1844) speelt Sanderman het Concert no. 2 in g minor. Deze muziek zal verrassend goed tot zijn recht komen op het Nijkerkse orgel. De Engelse sferen van deze muziek vragen om een afwisseling van krachtige en lieflijke klanken, die zéker aanwezig zijn op het Nijkerkse instrument dat Matthijs van Deventer in 1756 bouwde. 

Van John Stanley (1712-1786) klinkt een Voluntary in e minor (opus 7, nummer 7). Na een rustige introductie komt er een uitbundig en virtuoos deel, waarin melodielijnen klinken die typisch zijn voor de muziek van Stanley. 

Sanderman vervolgt met een soortgelijk stuk: een Voluntary in a van Peter Prelleur (1705-1741). Ook hier horen we introductie, die gevolg wordt door een fuga. 

Met Percy Whitlock (1903-1946) komt Sanderman in een blokje muziek uit de 20e eeuw terecht. Van deze componist speelt hij twee werken: Fidelis en Werde Munter. Beide stukken zijn rustig van karakter, met een zangerige sfeer.

De Improvisation (opus 84, no. 2) van de 103-jarige Francis Jackson (*1917) brengt u helemaal in de sfeer van een evensong in een Engelse 'cathedral'. Het stuk heeft een onheilspellend karakter.

Van Andrew Carter (*1939) speelt Sanderman een Aria. Dit is een orgelwerk met een mooie melodie in een melancholische sfeer. 

Het Scherzo for the White Rabbit van Nigel Ogden (*1954) is een vrolijk stuk dat, zoals de naam al doet vermoeden, grappig in de oren klinkt. In gedachten ziet u het witte konijn huppelen.

Het slotstuk van deze avond is de Processional van William Mathias (1934-1992). Het is mars-achtige muziek, waarbij we welhaast in optocht de kerk zouden kunnen verlaten.